Ομοιοπαθητική Οδοντιατρική

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι εξατομικευμένα. Αυτό σημαίνει ότι ο οδοντίατρος αφού ελέγξει πλήρως όλες τις παραμέτρους της υγείας του ασθενούς (όχι μόνο της στοματικής υγείας), ορίζει την ακριβή φαρμακευτική συνταγή, που απευθύνεται μόνο στο συγκεκριμένο ασθενή και σε κανέναν άλλον. Πρόκειται για φάρμακα μοναδικά για μοναδικούς ανθρώπους – περιπτώσεις.

Ο οδοντίατρος που επιλέγει την ομοιοπαθητική ως μέθοδο θεραπευτική δεν χρησιμοποιεί τοξικά σκευάσματα –αντιφλεγμονώδη, αντιβιοτικά, αντισηπτικά –αλλά ούτε και ισχυρά παυσίπονα. Σε αντικατάσταση αυτών, χρησιμοποιεί φυσικά ομοιοπαθητικά σκευάσματα, κατάλληλα για κάθε ηλικία και ανάγκη –εγκύους, βρέφη, ανθρώπους με νεφρική και καρδιακή ανεπάρκεια, κ.α..

Επιπλέον, με τη χρήση ομοιοπαθητικών σκευασμάτων, ο οδοντίατρος καταφέρνει να προσεγγίζει τον ασθενή που νιώθει φόβο για τις οδοντιατρικές εργασίες για αυτό και τις αποφεύγει συστηματικά.

Ένα σημαντικό μέρος της ομοιοπαθητικής, όπως και της κλασικής ιατρικής, είναι η πρόληψη. Η τερηδόνα αποτελεί το πιο κοινό πρόβλημα μεταξύ των ασθενών και απασχολεί τους ανθρώπους ήδη από την παιδική τους ηλικία. Η διαμόρφωσή της σχετίζεται με το PH του σάλιου του κάθε ανθρώπου, με τις τροφές που καταναλώνει, με τις σωστές συνθήκες καθαρισμού και υγιεινής καθώς και με τα επίπεδα του στρες. Η χορήγηση ομοιοπαθητικών σκευασμάτων που σκληραίνουν το σμάλτο των δοντιών, από τη βρεφική ηλικία έως και τα 12 χρόνια, βοηθούν τον άνθρωπο να διατηρήσει ανθεκτικό σμάλτο που δεν θα διαβρώνεται από εξωτερικούς παράγοντες, πχ. οξέα του στόματος. Ωστόσο, ο ομοιοπαθητικός οδοντίατρος δείχνει σχολαστικά στο παιδί από τη μικρή ηλικία πώς θα φροντίζει τα δόντια του και εστιάζει την προσοχή του στην υιοθέτησης καθημερινών, σωστών συνηθειών για την υγιεινή του στόματος.

Η ομοιοπαθητική έχει αποδειχθεί εξαιρετικά αποτελεσματική στην αντιμετώπιση παθήσεων του στοματικού βλεννογόνου, όπως άφθες και έρπη.  Η αντιμετώπιση γίνεται με ομοιοπαθητικά σκευάσματα, τα οποία όχι μόνο θεραπεύουν αλλά και προλαμβάνουν την επανεμφάνιση τέτοιων παθήσεων.

Η ουλίτιδα όπως και η «προχωρημένη» της μορφή, η περιοδοντίτιδα είναι φλεγμονώδεις αντιδράσεις των ούλων σε συνεχή αίτια που τα ερεθίζουν, όπως οδοντική πλάκα και πέτρα στην επιφάνεια των δοντιών. Εκτός από τους παράγοντες που δημιουργούν την πλάκα και την πέτρα, όπως διατροφικές και καθημερινές συνήθειες και κακή φροντίδα του στόματος, για τη δημιουργία της ουλίτιδας συντείνουν και άλλοι παράγοντες, όπως κακές τεχνικές εργασίες - κακή εφαρμογή προσθετικών αποκαταστάσεων, ακατάλληλα σφραγίσματα, κ.ά.. Ως αποτέλεσμα της φλεγμονής που δημιουργείται, τα ούλα αιμορραγούν στο βούρτσισμα αλλά ακόμη και αναίτια, όταν η νόσος έχει εξελιχθεί σε περιοδοντίτιδα, με έντονα συμπτώματα όπως πόνο κατά τη μάσηση και σταδιακή «αποκόλληση» των δοντιών από τα ούλα που τα στηρίζουν.

Στην κλασική οδοντιατρική ο οδοντίατρος - περιοδοντολόγος αφαιρεί την οδοντική πέτρα από τα δόντια και με ειδικά εργαλεία και τη χρήση υπερήχων αφαιρεί την οδοντική πέτρα, φτάνοντας βαθειά, ακόμη και στις ρίζες των δοντιών. Σε ακόμη μεγαλύτερες βλάβες ακολουθούν χειρουργικές διαδικασίες και ανάπλαση του χαμένου οστού με μοσχεύματα και άλλα υλικά.

Στην ομοιοπαθητική, η αντιμετώπιση της νόσου εστιάζει στην αιτία που την προκαλεί. Η στοματική φλεγμονή, όπως και οποιαδήποτε φλεγμονή του οργανισμού μας, οφείλεται είτε σε τοπική αντίδραση των ούλων σε ένα τοπικό ερέθισμα ή σε ένα ψυχογενές ερέθισμα –στρες -  σε αντίδραση σε συγκεκριμένα φάρμακα ή σε χρόνια διαταραχή εξαιτίας αποδυναμωμένου ομοιοπαθητικού συστήματος. Ο ομοιοπαθητικός οδοντίατρος θα πρέπει να εντοπίσει τα αίτια που έχουν προκαλέσει το πρόβλημα και να τα αντιμετωπίσει αναλόγως.

Ο ομοιοπαθητικός οδοντίατρος ενισχύει με ομοιοπαθητική σκευάσματα την άμυνα του οργανισμού και αντιμετωπίζει την αιτία που προκαλεί το πρόβλημα με εξειδικευμένα σκευάσματα που φτιάχνονται για τις ανάγκες του κάθε ασθενούς. Ο συνδυασμός της κλασικής θεραπείας με τη χρήση ομοιοπαθητικών σκευασμάτων όχι μόνο αποκαθιστά το πρόβλημα αλλά το εκριζώνει, ώστε να μην επανεμφανιστεί.

Οι ολοκεραμικές στεφάνες αποτελούν για τους ομοιοπαθητικούς οδοντιάτρους την κατάλληλη επιλογή ώστε ο ασθενής να νιώθει και να είναι απολύτως ασφαλής. Οι πορσελάνινες (ολοκεραμικές) στεφάνες είναι βιοσυμβατές, δεν αφήνουν «υπολείμματα» στον οργανισμό και σε καμία περίπτωση δεν προκαλούν τοξικότητα. Επιπλέον, εξασφαλίζουν υψηλό αισθητικά αποτέλεσμα και εξαιρετική αντοχή. Οι στεφάνες τοποθετούνται σε ένα μεγάλο εύρος περιπτώσεων αποκαθιστώντας σημαντικό μέρος ή το σύνολο του δοντιού που φαίνεται.

Στην ομοιοπαθητική οδοντιατρική ο πόνος καθώς και κάθε διαταραχή που εκφράζεται με πόνο αντιμετωπίζονται με τη χορήγηση ομοιοπαθητικών σκευασμάτων καθώς και με τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής που βοηθούν στην καθολική ενδυνάμωση του οργανισμού. Τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα χορηγούνται στον πόνο από υπερευαισθησία, από φλεγμονή, από τραυματισμούς, από οδοντιατρικές επεμβάσεις, έπειτα από εξαγωγές και τοποθέτηση εμφυτευμάτων αλλά και σε πλήθος άλλων περιπτώσεων που προκαλούν έντονο πόνο, όπως στα διάφορα αποστήματα, οδοντικά και περιοδοντικά.

Κατά τη διάρκεια της ομοιοπαθητικής θεραπείας ο ασθενής λαμβάνει ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο και στη συνέχεια ο οδοντίατρος κρίνει ανάλογα με την περίπτωση -χρόνια κατάσταση ή οξεία φάση - εάν θα επαναλάβει τη χορήγησή του ή θα το αντικαταστήσει με κάποιο επόμενο. Το ομοιοπαθητικό φάρμακο δεν αποκλείει τη συγχορήγηση χημικού φαρμάκου, όπου κρίνεται απαραίτητο από τον θεράποντα ιατρό.

Για τον ομοιοπαθητικό οδοντίατρο κάθε ασθενής είναι μοναδικός και το φάρμακο που χορηγεί είναι ολοκληρωτικά εξατομικευμένο ώστε να αντιμετωπίζει τις ξεχωριστές του ανάγκες. Ακριβώς για αυτό και θα πρέπει να υπάρχει συνεργασία με τον ασθενή ώστε να μεταφέρει με σαφήνεια το αποτέλεσμα της λήψης του σκευάσματος για να κριθεί η αποτελεσματικότητά του.